Ο κόσμος ενέκρινε την Κυριακή μια πικρή συμφωνία για το κλίμα που δεσμεύει πλούσιους ιστορικούς ρυπαίνοντες να πληρώνουν 300 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε φτωχές και ευάλωτες χώρες που έχουν απαιτήσει πολύ περισσότερα για την καταπολέμηση της κρίσης της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Μετά από δύο εξαντλητικές εβδομάδες χαοτικών διαπραγματεύσεων και άγρυπνων νυχτών, σχεδόν 200 χώρες εξασφάλισαν μια αμφιλεγόμενη οικονομική συμφωνία τις πρώτες πρωινές ώρες της νύχτας κάτω από τη στέγη ενός αθλητικού σταδίου στο Αζερμπαϊτζάν.
Οι χώρες αγωνίστηκαν να συμβιβάσουν τις μακροχρόνιες διαφορές σχετικά με τη χρηματοδότηση για το κλίμα. Οι διπλωμάτες που στερούνται τον ύπνο, στριμωγμένοι σε ανήσυχες ομάδες, εξακολουθούσαν να εξετάζουν την τελική διατύπωση στην ολομέλεια πριν από την έγκριση της συμφωνίας.
Σε ορισμένα σημεία, οι διαπραγματεύσεις ήταν στα πρόθυρα της αποτυχίας, με τις αναπτυσσόμενες χώρες να εγκαταλείπουν τις συναντήσεις και να απειλούν να φύγουν εάν οι πλούσιες χώρες δεν συνεισφέρουν περισσότερα χρήματα.
Τελικά, παρόλο που επανέλαβαν ότι καμία συμφωνία δεν είναι καλύτερη από μια κακή συμφωνία, δεν στάθηκαν εμπόδιο σε μια συμφωνία, παρόλο που υπολείπεται πολύ από αυτό που θέλουν.
Η τελική συμφωνία δεσμεύει τις ανεπτυγμένες χώρες να πληρώνουν τουλάχιστον 300 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως μέχρι το 2035 για να βοηθήσουν τις ανεπτυγμένες χώρες να πράξουν τις οικονομίες τους και να προετοιμαστούν για πιο σοβαρές καταστροφές.
Αυτό είναι περισσότερο από ό,τι οι πλούσιες χώρες 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων παρέχουν επί του παρόντος σε δεσμεύσεις που λήγουν και τα 250 δισεκατομμύρια δολάρια που προτείνονται στο προσχέδιο της Παρασκευής.
Η πρόταση επικρίθηκε ως προσβλητικά χαμηλή από τις αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες έχουν απαιτήσει τουλάχιστον 500 δισεκατομμύρια δολάρια για τη βελτίωση της ανθεκτικότητας στο κλίμα και τη μείωση των εκπομπών.
Ορισμένες χώρες έχουν κατηγορήσει το Αζερμπαϊτζάν, έναν αυταρχικό εξαγωγέα πετρελαίου και φυσικού αερίου, ότι δεν έχει την εμπειρία και τη βούληση να ανταποκριθεί στη στιγμή καθώς ο πλανήτης σημειώνει ξανά ρεκόρ θερμοκρασίας και αντιμετωπίζει αυξανόμενες θανατηφόρες καταστροφές.
Οι πλούσιες χώρες και τα μικρά νησιωτικά κράτη ανησυχούν επίσης για τις προσπάθειες της Σαουδικής Αραβίας να περιορίσει τις εκκλήσεις στη σύνοδο κορυφής του περασμένου έτους για σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ΕΕ ήθελαν πλούσιες νέες αναδυόμενες οικονομίες όπως η Κίνα —η μεγαλύτερη πηγή εκπομπών στον κόσμο— να κάνουν αυτό που τους αναλογεί.
Το τελικό προσχέδιο ζητούσε από τις αναπτυσσόμενες χώρες να συνεισφέρουν σε εθελοντική βάση, κάτι που δεν αντιπροσωπεύει καμία αλλαγή για την Κίνα, η οποία ήδη πληρώνει τη χρηματοδότηση για το κλίμα με τους δικούς της όρους.
Οι πλούσιες χώρες έχουν πει ότι δεν είναι πολιτικά ρεαλιστικό να περιμένουμε περισσότερα από την άμεση κρατική χρηματοδότηση.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, δύσπιστος τόσο για την κλιματική αλλαγή όσο και για την ξένη βοήθεια, επιστρέφει στον Λευκό Οίκο τον Ιανουάριο και αρκετές άλλες δυτικές χώρες έχουν δει μια δεξιά αντίδραση ενάντια στην πράσινη ατζέντα.
Η συμφωνία απαιτεί έναν μεγαλύτερο συνολικό στόχο 1,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως για την καταπολέμηση της αύξησης της θερμοκρασίας και των φυσικών καταστροφών, αλλά τα περισσότερα από τα κεφάλαια θα προέλθουν από ιδιωτικές πηγές.
